RACHUNEK SUMIENIA
Propozycja 1 Propozycja 2 Propozycja 3
W sakramencie pokuty Bóg przebacza grzechy popełnionych po chrzcie świętym, przez rozgrzeszenie kapłańskie.
Sakrament pokuty ustanowił Pan Jezus w dniu zmartwychwstania, gdy stanął wśród Apostołów w Wieczerniku, tchnął na nich i powiedział:
“Weźmijcie Ducha Świętego!
Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”
(J 20, 19-23)
Sakrament pokuty składa się z trzech aktów penitenta oraz z rozgrzeszenia kapłańskiego.
Aktami penitenta są:
•żal za grzechy
•spowiedź przed kapłanem
•postanowienie wypełnienia zadośćuczynienia
Żal za grzechy (skrucha) jest to boleść duszy z powodu obrażenia Pana Boga, najlepszego Ojca. Jeżeli źródłem żalu jest miłość do Boga, wtedy żal jest „doskonałym”; jeśli opiera się na innych motywach, wtedy nazywamy go „niedoskonałym”.
Spowiedź święta jest to wyznanie przed kapłanem wszystkich grzechów ciężkich, których penitent jeszcze nie wyznał, a które przypomniał sobie po starannym zbadaniu swego sumienia. Wyznanie grzechów powszednich nie jest samo w sobie konieczne, niemniej jest przez Kościół żywo zalecane.
Kapłan na spowiedzi zadaje penitentowi wypełnienie pewnych czynów „zadośćuczynienia” lub „pokuty”, by wynagrodził szkody spowodowane przez grzech i postępował w sposób godny ucznia Chrystusa.
Po wyznaniu grzechów z żalem, penitent otrzymuje pouczenie i pokutę, po czym kapłan udziela rozgrzeszenia, wypowiadając słowa:
“Bóg Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat za sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła. I ja odpuszczam tobie grzechy w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.
Skutkami duchowymi sakramentu pokuty są:
• pojednanie z Bogiem, przez które penitent odzyskał łaskę Bożą,
•pojednanie z Kościołem,
•darowanie kary wiecznej, związanej z grzechami śmiertelnymi,
• darowanie, przynamniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechów,
•pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa,
•wzrost sił duchowych do walki ze złem.