Dnia 13 października 2018 o godz. 11:00 w Katedrze Poznańskiej zostanie odprawiona uroczysta Msza Święta pod przewodnictwem Księdza Biskupa Grzegorza Balcerka, podczas której dokona się błogosławieństwo nowych ceremoniarzy liturgicznych w naszej archidiecezji.
W naszej parafii ceremoniarzami zostaną – Bartosz Górniak oraz Łukasz Zieliński.
Jako wspólnota, cieszymy się, że kolejni ministranci osiągają szczyt w swojej formacji ministranckiej, otrzymując najwyższy stopień. Każdy, kto chce zostać ministrantem, na początku przeżywa okres przygotowawczy, wówczas jest kandydatem na ministranta. Gdy zostanie przyjęty do wspólnoty ministranckiej, zostaje ministrantem młodszym, który charakteryzuje się czerwonym strojem. Następnie (z reguły od 14. roku życia) zostaje mianowany ministrantem starszym – od tego momentu przysługuje mu honor służby w prezbiterium, asystowanie kapłanowi podczas sprawowania Eucharystii oraz oczywiście nowy strój – biała alba przepasana cingulum. Jeśli ministranci chcą dalej kształcić się w ministranturze, odbywają specjalne kursy, które są organizowane przez Diecezjalne Duszpasterstwo Służby Liturgicznej. Pierwszym takim kursem na ścieżce formacji jest kurs lektorski, podczas którego chłopcy pogłębiają swoją wiedzę na temat Pisma Świętego, ale przede wszystkim uczą się ważnych dla lektora przymiotów – emisji głosu, artykulacji, akcentowania wyrazów, modulacji głosu i oczywiście poprawnego czytania, co dla lektora jest bardzo istotne. Lektorzy zapoznawani są również z księgami liturgicznymi – po pierwsze jest to lekcjonarz, z którego lektor będzie korzystał, ale także inne księgi, które powinien znać. Po pozytywnym wyniku egzaminów zostaje wyznaczony termin błogosławieństwa biskupa do pełnienia funkcji lektora w zgromadzeniu liturgicznym, które dokonuje się w Katedrze Poznańskiej. Biskup nakłada na ministrantów krzyże lektorskie, które symbolizują ich funkcję we wspólnocie. Ostatnim i najwyższym stopniem formacji ministranckiej jest stopień ceremoniarza. Podobnie jak lektorzy, aby zostać ceremoniarzem trzeba ukończyć kurs w Arcybiskupim Seminarium Duchownym lub w innym wyznaczonym przez Diecezjalne Duszpasterstwo Ministrantów miejscu. Podczas kursu ministranci zapoznawani są z wszystkimi szatami liturgicznymi diakona, prezbitera i biskupa, episkopaliami, z naczyniami liturgicznymi, a także z wszystkimi możliwymi księgami liturgicznymi, w tym posługiwanie się księgami – ustawianie lekcjonarza, a także obsługiwanie mszału podczas celebracji liturgicznych. Oczywiście ceremoniarze mają również lekcje łaciny, podczas której uczą się podstawowych zwrotów, które wykorzystywane są w czasie Mszy Świętej z udziałem biskupa, ale i bez. Ceremoniarze zagłębiają się także w różnorodne warianty przebiegu nabożeństw i uroczystych Mszy Świętych (w tym Święte Triduum Paschalne). Po ukończonym kursie zostaje wyznaczony termin podsumowania, który ma charakter dni skupienia, ale to tutaj odbywa się także niełatwy egzamin. Z chwilą zdania egzaminu nie kończy się ich nauka. Bycie ceremoniarzem to prawdziwa pasja, dlatego ceremoniarze nieustannie pogłębiają swoją wiedzę na temat liturgii i Kościoła. Podobnie jak lektorom, błogosławieństwa ceremoniarzy także dokonuje biskup w Katedrze Poznańskiej. Zostaje wtedy nałożony krzyż ceremoniarski, który jest znakiem o pełniącej funkcji w zgromadzeniu liturgicznym.
Jakie są zadania ceremoniarza?
Zadaniem ceremoniarza jest ukazywanie i jednoczenie ducha celebracji i jej uczestników. Powinien przede wszystkim kochać i modlić się tym, co jest celebrowane w taki sposób, aby czuć się włączonym we spólnotę uczuć i wiary. Nie może jednak zatracić poczucia wewnętrznego przeżywania Eucharystii. Jego działania, wyrażające się w przygotowaniu i prowadzeniu czynności liturgicznych, winny być jasne i dokładne, ale również cierpliwe i pokorne. Nie mogą jednak być one dominujące i utrudniające przejście od znaków do znaczenia. Podczas celebracji ceremoniarz powinien być obecny, ale prawie niewidoczny, aktywny tylko w razie konieczności. Poprzez uprzejme i spokojne zachęty niech wymaga jednomyślności gestów i odpowiedzi, posługuje się delikatną i pewną gestykulacją, sprzyjającą skupieniu, słuchaniu, modlitewnemu dialogowi.
